วันจันทร์ที่ 19 กันยายน พ.ศ. 2554

03: คำว่าพ่อแม่ครูอาจารย์

คำว่า พ่อแม่ครูอาจารย์ เป็นคำที่มีควาหมายไม่ใช่ว่าเราจะเรียกเล่นๆ โก้ๆ แต่เรียกมาจากจิตใจ... พ่อแม่ คือทิศเบื้องหน้า เป็นพระพรหมของลูกๆ ใครที่มีความกตัญญูกตเวทีต่อพ่อแม่จะมีแต่ความเจริญก้าวหน้า...ครูอาจารย์ จัดเป็นทิศเบื้องขวา เป็นพ่อแม่คนที่สองของเรา ใครที่มีความกตัญญูกตเวที่ต่อครูอาจารย์จะทำกิจการหรือประกอบกิจการใดๆ ก็จะมีแต่ความเจริญรุ่งเรือง... และพระสงฆ์ จัดเป็นทิศเบื้องบน ใครที่กราบไหว้บูชาพระสงฆ์ ประพฤติปฏิบัติหลักธรรมคำสอนของท่านอยู่ในศีลธรรมจะมีแต่มงคล เป็นที่เคารพของทั้งมนุษย์ และเทวดา...

การที่เราเรียกพระสงฆ์ที่พวกเราเคารพนับถือเป็นพ่อแม่ครูอาจารย์ ก็แสดงถึงความเคารพนับถือที่พวกเรามีต่อท่านยกให้ท่านเป็นทั้ง พ่อแม่ และครูอาจารย์ ในคนเดียวกัน จึงจัดเป็นเป็นมงคลสูงสุดยอมให้ท่านว่ากล่าวตักเตือนเหมือนพ่อแม่ ให้ท่านสังสอนอบรมเหมือนครู และท่านได้ปฏิบัติตัวเป็นตัวอย่างที่ดีที่เรียกว่า สุปฏิบันโน จึงไม่มีคำเรียกใดที่พวกเราจะสรรหามาเรียกแทน จึงขอเรียกท่านว่า "พ่อแม่ครูอาจารย์" ยอมรับการสั่งสอนจากท่าน ยอมแม้กระทั่งกินน้ำล้างเท้าของท่าน...ซึ่งเป็นแสดงออกถึงความตกลงปลงใจให้ท่านว่ากล่าวพวกเราได้ทุกๆ เรื่อง และพร้อมรับเอาคำแนะนำสั่งสอนของท่านมาประพฤติปฏิบัติตามกำลังสติปัญญาของตนด้วยความเคารพ แม้จะอยู่ห่างไกลท่านแต่ใจพวกเราไม่เคยห่างจากท่าน จะส่งกระจิตไปกราบแทบเท้าท่านทุกคราว ซึ่งท่านก็รับรู้ตลอด...ดังนั้นคนที่ไม่รู้ไม่เห็นอย่างพวกเราก็อาจจะกล่าวว่าไปต่างๆ นานา คงเอาไว้เป็นเรื่องของพวกท่าน หากพวกท่านมาอยู่ในฐานะอย่างพวกเราแล้วจะรู้ความหมาย...ของคำว่า ปัจจัตตัง...และคำว่า "พ่อแม่ครูอาจารย์.... ขอให้เจริญในธรรม