เช้าอันสดชื่น...ระหว่างถวายน้ำอุ่นและกาแฟ...รอรถพาขึ้นไปชมถ้ำแก้วโกมล ยลธรรมชาติและนกออกหากินในยามเช้าไปพลางๆก่อนนะ
เรารอรถนานมาก และทราบว่าปากถ้ำเปิดบริการประมาณ
8:30 น. เนื่องจากรู้สึกสดชื่นและมีกำลังกันทุกคน จึงตกลงว่าไม่รอรถกระบะแล้ว
เราจักเดินขึ้นกัน...สำหรับผมเห็นด้วยอย่างยิ่ง แต่หารู้ไม่ว่า...เกือบตาย555+
เหนื่อยมากๆ 2 กิโลแม๊ว...มีแต่ชันไปเรื่อยๆ
ดีที่ได้คุณเก๋กะครูชาติช่วยลาก,ดึงแขนคนละข้าง ดันก้น จนไปถึงจุดพักแรก
แล้วได้ลูกอมวิเศษจากพ่อแม่ครูอาจารย์มาช่วยอีก 1 แรง สาธุ....
ภาพชุดต่อมาเก็บตกอาการของคนหมดสภาพกัน
ดดยมีพ่อแม่ครูอาจารย์คอยยืนดูอยู่อย่างใกล้ชิด...ท่านบอกว่า หากเดินตามปกติก็ไม่เป็นไรกัน แต่นี่จะเดินให้เร็ว
เพื่อตามพ่อแม่ครูอาจารย์ก็เลยเป็นกันแบบนี้...งานนี้ต้องประเมินกำลังตัวเองให้มากๆครับผม
ผมจำต้องเหยียดขา เพราะเกรงตะคริวจะรับประทาน
ลำบากเพื่อนอีก หุหุ
อีกนิดเดียวก็ถึงปากถ้ำแก้วโกมลหนึ่งในสาม(ไทย,จีน,ออสเตรเลีย)ของโลกครับ
จึงขอถ่ายรูปก่อนและหลังเข้าถ้ำมาให้ชม
(ภายในถ้ำเขาไม่ให้นำกล้องหรือมือถือเข้าไปครับ)
ภายในถ้ำแห่งนี้แม้จักพบเจอความงดงาม ทึ่งในธรรมชาติ
และมีเหล่าพญานาคท่านปกปรักรักษาไว้ แต่ก็อดสังเวชใจไม่ได้
เนื่องจากอ๊อกซิเจ่นเข้าไปมากเกินไป จนผนังถ้ำหินงอกหินย้อยที่ต้องใช้เวลานับร้อยๆนับพันล้านปีในการก่อกำเนิด แต่กลายเป็นสีดำเต็มไปหมดเลย
คณะเราเป็นคณะแรกในการเข้าชมถ้ำ และเนื่องจากเจ้าหน้าที่ให้เวลาเพียง
20 นาทีเอง พ่อแม่ครูอาจารย์ก็ได้นำทำวัตรเช้าขนาดย่อๆ ขอขมาฯ
สวดพระคาถาแผ่เมตตาให้เหล่าพญานาค เทวดาผู้พิทักษ์รักษาสถานที่
นั่งสมาธิเพื่อบูชาสถานที่ด้วยครับ...ใครเจออะไรบ้างครับที่นี่ หึหึ!
หลังจากชมถ้ำแก้วโกมล เกรงจะเลยเวลาฉันภัตตาหาร
(10:34)
ก็เลยว่ากันที่ร้านเย็นตาโฟเล็กๆในตลาดแม่ลาน้อยครับผม..
ก็เลยว่ากันที่ร้านเย็นตาโฟเล็กๆในตลาดแม่ลาน้อยครับผม..
