"นักหลบธรรม" ตามความหมายขององค์พ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช
ด้วยความที่ท่านเป็นห่วงเหล่าศิษย์จะตีความหมายธรรมของท่านผิดไป แล้วก่อให้เกิดความไม่สบายใจ ขาดซึ่งกำลังใจในการปฏิบัติในธรรม
ธรรมะสั้นๆที่องค์พ่อแม่ครูอาจารย์ได้สื่อสารออกไป...เมื่อปล่อยให้กาลเวลาผนวกปัญญาของศิษย์ขบคิดกันไปสักระยะแล้ว
เมื่อถึงกาลอันควรท่านก็ได้เมตตาเฉลย คำเฉลยนั้นก็ช่างเปรียบดั่งน้ำทิพย์โชลมดวงใจน้อยๆของเหล่านักรบธรรมทั้งหลายเป็นยิ่งนัก...ดังนี้
คำถามนำ...
ตามปกติหากโยมเจอแดดและฝน โยมควรทำอย่างไร?...
คำเฉลย...
โยมก็ต้องหาที่หลบแดดหลบฝนนั้นใช่มั๊ย?...เช่น บ้านหรือร่มเงาต่างๆ ยิ่งมีขนาดใหญ่และมั่นคง โยมก็มีความปลอดภัยจากแดดและฝนมากยิ่งขึ้น
นักปฏิบัติธรรมก็เช่นกัน ก็ต้องหลบจากกิเลส ตัณหา เข้าหาพระธรรม ยิ่งเข้าหาสถานที่ที่ยิ่งใหญ่ในธรรม โยมก็จะปลอดภัยจากกิเลส ตัณหานั่นมากยิ่งขึ้น
ฯลฯ
ภาษาธรรมของพระอริยเจ้าทั้งหลายจะวิ่งเข้าหาธรรมโดยตลอด ความหมายนั้นจึงห่างไกลจากความหมายของทางโลกหรือปุถุชนคนธรรมดายิ่งนัก
ทว่า...พระอริยเจ้าทั้งหลายก็มาจากปุถุชนคนธรรมดาที่พยายามขัดเกลากิเลส หลบเข้าหาพระธรรม สมดั่งคำ "นักหลบธรรม" นั่นเอง
โมทนาสาธุ
กราบ กราบ กราบ
